Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Quod iam a me expectare noli. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Nos commodius agimus. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Illi enim inter se dissentiunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non semper, inquam; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Qui est in parvis malis. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ego vero isti, inquam, permitto. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Non est igitur voluptas bonum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Sed quae tandem ista ratio est? Sed ad rem redeamus; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Efficiens dici potest.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Minime vero istorum quidem, inquit. Quis est tam dissimile homini. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Audeo dicere, inquit.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quod iam a me expectare noli. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quare ad ea primum, si videtur;
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.